Szabla oficera piechoty model 1882 to francuska szabla, przyjęta w 1882 roku przez Służbę Artylerii dla starszych i młodszych oficerów piechoty.
Inspiracją dla modelu 1882 była fantazyjna szabla piechoty armii afrykańskiej. Model ten wprowadził system mocowania pochwy z jednym bolcem, który stał się standardem: był to pierwszy model szabli posiadający tylko jeden oryginalny bolec.
Oryginalna szabla była dość prosta, co skłoniło wielu oficerów do wykonania "fantazyjnych" modeli, zachowujących przepisowe ostrze, ale modyfikujących mocowanie (liczba ramion, różne metale itp.).
Model ten przeżywał swój rozkwit podczas wojny 1914-18. Szabla 1882 była noszona przez oficerów w strojach bojowych do 13 sierpnia 1925 r., kiedy to zaniechano jej używania. Obecnie
wyposaża się w nią podchorążych (kadetów) Państwowej Szkoły Oficerów Pożarnictwa.
W przeciwieństwie do modelu z 1845 r. dla młodszych oficerów piechoty, która miała odpowiedni model dla starszych oficerów, szabla oficera piechoty z 1882 r. była przepisowa dla wszystkich oficerów (młodszych i starszych) w piechocie. Istnieją nawet regulaminowe modele z 1882 r. z gwiazdami generała na czubku szabli.
Ostrze szabli jest zazwyczaj oznaczone "Manufacture de Châtellerault" i "Coulaux et Cie Klingenthal", a także wielu innych producentów, takich jak Balp w Saint-Étienne, Barré (Paryż), François Backes i Delacour (Paryż).
Na zewnątrz szable musiały być zamknięte w dodatkowej ciężkiej płóciennej pochwie znanej jako "cachou". Ta przenośna pochwa została później zastąpiona pochwą z płowej skóry przyklejoną do właściwej (metalowej) pochwy.
Noszona była przez oficerów piechoty, inżynierów, strzelców, oddziały kolonialne (z wyłączeniem artylerii), żandarmerię, myśliwych alpejskich i pieszą Gwardię Republikańską.
Charakterystyka prawna broni w momencie
jej oddania do użytku:
długość ostrza: początkowo 830 mm, następnie możliwe 4 różne rozmiary: 900 mm, 850 mm, 800 mm, 750 mm
typ ostrza: ostrze proste o przekroju soczewkowym z pojedynczą rynienką odwróconą z każdej strony. Ostrze to nie ma krawędzi tnącej i jest przeznaczone do pchnięć, ze szpicem pośrodku; wykonany jest z niklowanej stali (później chromowanej i wreszcie nieobrobionej, ta ostatnia z Manufacture de Châtellerault jest najrzadsza).
kabłąk: biały metal, z czterema ramionami, z których trzy znajdują się po bokach i po tej samej stronie
rękojeść: czerniony róg bawoli ze znakiem wodnym
pochwa: austriackie srebro niklowe lub półmiękka stal, jeden pasek obręczowy
waga: 1,085 g z pochwą (dla ostrza 83 cm)
Szable typu 1882 dla oficerów piechoty
Wiele cech szabli zmienia się w różnych mniej lub bardziej fantazyjnych modelach innych producentów. Z rękojeści może odchodzić 3, 5, 6, 7 lub 9 odgałęzień, które łączą się na różnych wysokościach w główną gałęzią.
Najbardziej znane modele fantazyjne to :
model z trzema odgałęzieniami: szerokie odgałęzienie główne i dwa boczne odgałęzienia ochronne prostego, lekkiego typu
model "Nancy" z pięcioma odgałęzieniami: średniej szerokości odgałęzienie główne, trzy boczne odgałęzienia ochronne i jedno odgałęzienie przeciw- ochronne
model sześcioramienny: jedno ramię główne o średniej szerokości, trzy boczne ramiona ochronne i dwa ramiona przeciwstawne
Model "Saumur" z sześcioma ramionami: jedno ramię główne, cztery boczne ramiona ochronne i jedno ramię przeciwstawne
Model "Dérué 1890" z siedmioma ramionami: szeroka, solidna skorupa, z której wyłania się główne ramię, cztery boczne ramiona ochronne i dwa ramiona kontr-ochronne, które spotykają się na różnych wysokościach i zapewniają osłonę z dobrą ochroną dla unikalnego modelu dla oficerów piechoty i kawalerii, który będzie można znaleźć w modelu 1896.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz