Szabla model 1821 to francuska szabla oficerska wojsk piechoty. Jest to pierwsza regulaminowa szabla dla oficerów piechoty armii francuskiej. Szablę model 1821 zaproponowano wojsku już w 1817 roku, ale została przyjęta dopiero przez marszałka Victora w dniu 31 lipca 1821 roku (stąd jej nazwa).
Była używana przez oficerów piechoty do 1845 roku, kiedy to przyjęto nowy model z 1845 roku, następnie została ponownie przyjęta w 1854 roku przez podoficerów gwardii cesarskiej Napoleona III, przechodząc pewne zmiany. Po 1870 r. nadal nosili ją podoficerowie wojskowego wymiaru sprawiedliwości. Istnieje również kilka wariantów, np. dla gwardii narodowej, gwardii królewskiej i dla podchorążych szkół wojskowych (z dopiskiem „nadane przez króla”). W 1821 roku oficerowie piechoty zostali wyposażeni w tę szablę, która przez sześćdziesiąt lat pozostała praktycznie niezmieniona. Wyposażono w nią starszych i młodszych oficerów, a także podoficerów (w przypadku tych ostatnich wierzch nie jest złocony, a jedynie wypolerowany). Modyfikacje z roku 1854: ostrze pozostaje takie samo, ale model broni jest wygrawerowany z tyłu. Poczerniały róg bawoła zastępuje drewnianą rękojeść, a złocenia zostaje usunięte. Pochwa jest wykonana ze skóry sprasowanej.
długość ostrza: 75,8 cm
rodzaj ostrza: ostrze zakrzywione typu montmorency, z wydrążonym bokiem i rynną na górze
ostrze (flèche): ≃ 2 cm
szerokość głowni (largeur au talon): 2,7 do 3 cm
kabłąk jelca: z pozłacanego mosiądzu, z małą gałązką wtórną
rękojeść: drewno sznurowe pokryte skórą owczą, z filigranem miedzianym złoconym
pochwa: czarna skóra, dwa okucia z miedzi złoconej, z bransoletą kabłąkową lub kapturkiem na guziki
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz